Δηλητήριο ποτίζει τη χώρα...

Tα σχέδια δολοφονίας του Κ. Καραμανλή και η εμπλοκή Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου στην ΕΛΣΤΑΤ κυριαρχούν...

Την τελευταία εβδομάδα, δύο έρευνες με κεντρικά πρόσωπα πρώην πρωθυπουργούς μονοπώλησαν το ενδιαφέρον. Τα, υποτίθεται, αποσυνδεδεμένα ζητήματα του φερομένου ως σχεδίου δολοφονίας του Κ. Καραμανλή και η προσωπική εμπλοκή του Γ. Παπανδρέου και του Γ. Παπακωνσταντίνου στους χειρισμούς που οδήγησαν την χώρα υπό ξένη επιτροπεία βρίσκουν σημείο επαφής το κορυφαίο αξίωμά τους – αλλά μόνον αυτό; Τον δημόσιο βίο δηλητηριάζει μία τρομακτική σκιά, η ύπαρξη της οποίας ψιθυρίζεται εμφόβως αλλά δεν ομολογείται με παρρησία. Καραδοκεί ο φόβος της φυσικής εξόντωσης, του επαγγελματικού παραγκωνισμού και της δολοφονίας χαρακτήρων, μέσα από τις δημόσιες εκφράσεις του συστήματος στα ΜΜΕ.

Είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς αν πράγματι υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του Κ. Καραμανλή το οποίο απετράπη με κινηματογραφική επέμβαση στη στροφή για τον Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης, αν επρόκειτο για επιχείρηση εκφοβισμού του από τη Μοσάντ ή τη CIA, ή αν πρόκειται για εφεύρεση της FSB για επικοινωνιακούς σκοπούς. Ακόμη όμως κι αν ισχύει το τελευταίο, ο αντίκτυπος θα ήταν μηδαμινός, αν η ελληνική κοινωνία δεν είχε αντιληφθεί "από τα συμφραζόμενα" ότι ένας μυστικός πόλεμος μαινόταν πάνω από την Ελλάδα, του οποίου η έκταση εκδηλώνεται σήμερα, με κόστος όχι των κροίσων και οικογενειοκρατών πολιτικών αλλά του ελληνικού λαού. Από την συνέντευξη Τύπου των τριών υπουργών που υποννοούσε ως κέντρο των υποκλοπών σε βάρος του πρωθυπουργού ξένη πρεσβεία, μέχρι τις ύποπτες, πρωτόγνωρες πυρκαγιές του 2007, ελάχιστες μέρες πριν τις εκλογές, από την εξίσου αδιευκρίνιστη απόπειρα αυτοκτονίας κρατικού στελέχους συνδεομένου στενά με τον πρωθυπουργό και την παράδοξη εμπλοκή δημοσιογραφικών συγκροτημάτων και ηλεκτρονικών δίσκων, μέσα στην ίδια εβδομάδα που ο αρχηγός της κυβέρνησης υπέγραφε συμφωνίες με τη Ρωσία, εξοργιστικές για άλλες δυνάμεις, μέχρι τα σχολικά βιβλία που χρηματοδοτούσαν το αμερικανικό και το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και διαπίστωναν μόνο χωροταξικά προβλήματα στην αποβάθρα της Σμύρνης το 1922, οι Έλληνες διαισθάνονται την ύπαρξη ενός σκιώδους δακτύλου που επιχειρούσε να ελέγξει αθέατο τα πράγματα. Η υπόθεση του Μνημονίου συνέτεινε έτι περαιτέρω στην όξυνση αυτού του κλίματος.

Ιστορικά, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας πλήρωσε το τίμημα της ενοχλητικής και θαρραλέας εξωτερικής, συνταγματικής και νομισματικής πολιτικής του με τη δολοφονία του έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο. Φυσικά η σύγκριση αναστημάτων μεταξύ ενός Καποδίστρια και των σημερινών σπιθαμιαίων γόνων είναι σχεδόν κωμική. Όμως ήδη από τότε, οι εκτελεστές του Μαυρομιχάληδες αναζήτησαν καταφύγιο, όχι στη Μάνη που απελευθέρωσαν με το σπαθί τους, αλλά στη γαλλική πρεσβεία, η οποία συσπείρωνε μαζί με τους Άγγλους την αντικαποδιστριακή κίνηση. Από τότε που οι Άγγλοι χρηματοδότησαν τον εμφύλιο του θιγμένου εγωισμού των κοτζαμπάσηδων κατά την Επανάσταση, οι παρασιτικοί προύχοντες έσπευδαν να δηλώσουν πίστη στον ξένο παράγοντα και να ιδρύσουν τα παγκοσμίως μοναδικά κόμματα ραγιαδισμού: Αγγλικό, Γαλλικό, Ρωσικό. Η ταραγμένη διαδρομή του ελληνικού κράτους επιβεβαιώνει σε πολλές περιστάσεις ότι το πρώτο άρθρο του Συντάγματος αλλοίωνει την πραγματικότητα. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν εκ του εξωτερικού και ασκούνται υπέρ αυτού και της εξαρτημένης καθεστηκυίας τάξης. Τέτοιες συνθήκες (που ορισμένοι φονταμενταλιστές του δυτικισμού ευνοούν για να υπηρετήσουν τον ψευδοδιαφωτιστικό μεγαλοϊδεατισμό τους, ανεξάρτητα από εθνικό και ανθρώπινο κόστος) δεν συμβιβάζονται με το αίτημα του κράτους δικαίου, αλλά με ένα κράτος που επιβραβεύει την φαυλότητα και τη διαφθορά, όπως την ζήσαμε μέχρι σήμερα.